O książce: 2019 / Rostowski świat przestępczy zawsze miał swoje oblicze i niepowtarzalny „kryminalny zapach”, różniący się od innych dużych miast w Rosji. Z jednej strony było wszystko, co przystoi bosym domownikom i panom fortuny wszystkich czasów i narodów: chamstwo, okrucieństwo, cynizm, brak skrupułów w środkach, nienawiść do prawa i jego nosicieli, pogarda dla tych, którzy nie ryzykują narażenia się na ponad tym prawem i żyć „właściwie”, zgodnie z koncepcjami. Z drugiej strony zbrodnię dońską zawsze wyróżniały notoryczne „popisy rostowskie”: śmiałość, lekkomyślność, zamiłowanie do krzykliwych obrazów, ostentacja na granicy awanturnictwa, nieumiarkowanie w zabawie, wdzięk i profesjonalizm w pracy, ścisła hierarchia i umiejętność negocjacji. To właśnie ta strona przyniosła miastu zawiły przydomek „Rostów-Papa”, który zadomowił się w przestępczym świecie Rosji..